Epidemiology dergisinde yayınlanan bir araştırmada kahvenin bazı kişilerde bir saat içinde kalp krizi meydana gelmesine neden olabileceğini belirtiliyor. Araştırma ölümle sonuçlanmaış 503 kalp krizi vakası incelenerek gerçekleştirilmiş. Çok kahve içenler biraz daha rahat olabilirler çünkü günde bir fincan ve daha az kahve içenlerde, daha çok içenlere göre kahvenin kalp krizine neden olma riskinin dört kat daha fazla olduğu belirtiliyor.

Kalp hastalığı için risk faktörü olan diğer alışkanlıklara sahip kişilerde kahvenin etkisi daha da artıyor. Araştırmacılar kalp hastalığı bulunan veya risk altındaki kişilerin az veya çok kahveden tamamen uzak kalmaları gerektiğini ifade ediyorlar.

Kahvenin içinde bulunan kafeinin kan basıncında ve semptik aktivitede kısa süreli artışa neden olduğunun ve bunun da kalp krizi gelişimini tetikleyebileceğini ileri sürüyorlar.

Bununla birlikte daha önceki araştırmalar kahvenin parkinson hastalığı, şeker hastalığı ve belirli kanserlerin gelişme riskini azaltabileceğini belirtmekte.

Bahse konu çalışmada ise günde 2-3 bardak kahve içenlerde her fincan sonrasında kalp krizi geçirme risklerinin %60 kadar arttığı ifade ediliyor. Oysa bu artış az miktarda kahve içenlerde içilen her bardak kahve sonrasında %400e kadar çıkabiliyor. En şanslı grup ise günde 4-5 bardak ve daha fazla kahve içenler: bu grupta her bardak sonrası kalp krizi gelişme riski çok az artıyor. Kahvenin yanısıra diğer risk faktörlerinden 3 veya fazlasına sahip kişilerde kahve sonrası kalp krizi gelişme riski iki kat daha artıyor.

Özellikle sedanter (hareketsiz) bir yaşam süren kişilerin kahve içmemeleri öneriliyor.

Daha önceki bir çalışmada da kahveyi metabolize etme hızları genetik olarak yavaş olan kişilerde, kahve içimi sonrası ölümcül olmayan kalp krizi vakalarının sık olduğu belirtilmişti.

YUKARIDA SÖZ EDİLEN KAHVENİN BİZİM PİŞİRİLEREK HAZIRLANAN TÜRK KAHVESİ İLE AYNI OLMADIĞINI BELİRTMEKTE YARAR VAR. ANCAK ETKEN MADDE OLAN KAFEİN AYNI.

Kaynaklar:

Baylin, A. Epidemiology, Aug. 2006; 17: 506-511.

Cornelis, M. JAMA, The Journal of the American Medical Association, March 8, 2006; 295: 1135-1141.