"Kızını dövmeyen dizini döver!"
"Eti senin kemiği benim!"
"Kocadır, sever de döver de!"
Böylece, baba çocuğunu dövüyor.
Koca karısını dövüyor.
Öğretmen öğrencisini dövüyor.
Polis kötü muamele yapıyor.
Hapishane işkencehane olabiliyor.
Böylesine kabaran, büyüyen bir şiddet dalgasında, insan ilişkileri son radde hoyrat bir cemiyet yaratıyoruz kendi ellerimizle...
Bu açıdan, Boğaziçi Üniversitesi'nden Prof. Dr. Yeşim Arat ile Sabancı Üniversitesi'nden Dr. Ayşegül Altınay'ın yaptıkları araştırma son radde ilginç.(*)
"Türkiye'de Kadına Yönelik Şiddet" adını taşıyan araştırmada yer saha çarpıcı bulgulardan bazıları şöyle:

Her üç kadından biri eşinden dayak yediğini söylüyor.
Çocukken karşılaştığı şiddet, daha sonra erkeğin şiddete başvurma ihtimalini iki katına çıkarıyor.
Kadınların aileye eşlerinden daha çok gelir getirmesi, kocalarından dayak yeme riskini katlıyor.
Kadınların öğrenim düzeyi arttıkça şiddetle karşılaşma oranı düşüyor.
Üniversite okumuş erkeklerin altıda biri de eşlerine şiddet uyguluyor.
Kadınların yüzde 90'ı "Haklı görülebilecek dayak yoktur" görüşünü paylaşıyor.
Kadınların yüzde 70'le 85'i, devletin erkekleri eğiterek, kadınlar için sığınma evleri açarak, aile içi şiddete karşı çıkan kuruluşlara destek sağlayarak, saldırganlara ağır cezalar vererek ve polisi eğiterek aile içi şiddetin önlenebileceğine inanıyor.

Kadına Karşı Şiddete Son Haftası için bu satırları yazıyorum.
Kadına, çocuğa el kaldırmayın!
Aile içinde kalkan inen o eller, cemiyet ve devlet düzeninde de şiddetin kaynağı oluyor.
Hiç unutmayın:
Şiddet şiddeti doğuruyor!

H.Cemal